
Schenking van een Franse woning – Vol eigendom of bloot eigendom?
Overdracht van een Franse woning bij leven van de ouders aan de kinderen kan om meerdere redenen interessant zijn. Zo kun je voorkomen dat de kinderen bij overlijden veel successierecht of erfbelasting verschuldigd zijn als de woning flink in waarde gaat stijgen. Het kan ook zijn dat de ouders de zorg voor de Franse woning niet langer willen dragen. In alle gevallen blijft de vraag: voor welke vorm van schenking kies je?
Joost* en Machteld* melden zich bij mij, een week voordat de ondertekening van de schenkingsakte gepland staat. Hun vader Jan-Frederik* heeft op eigen houtje een Franse notaris bereid gevonden de schenking aan de beide kinderen in gang te zetten. Deze notaris is echter op een aantal zaken gestuit en heeft het een en ander op papier gezet voor een confrère in Nederland. Het lijstje met vragen doet mij deugd. Eindelijk een Franse notaris die voorafgaand aan de ondertekening te rade gaat bij een collega in Nederland, in plaats van klakkeloos een akte te passeren die gevolgen kan hebben vanuit de Nederlandse regelgeving.
Anti-schoonzoon clausule
De vragen gaan in op het huwelijksgoederenregime van de kinderen. Tot 1 januari 2018 was in Nederland de gemeenschap van goederen het uitgangspunt als er geen huwelijksvoorwaarden waren opgesteld. Sindsdien geldt automatisch de beperkte gemeenschap van goederen voor huwelijken gesloten na 1 januari 2018. Met andere woorden: wat men vóór het huwelijk bezat is en blijft privé, en wat men tijdens het huwelijk heeft verkregen is gemeenschappelijk, met uitzondering van schenkingen en erfenissen. Jan-Frederik zou graag zien dat de schenking niet valt in de gemeenschap waarin zijn kinderen gehuwd zijn. Dat kan middels een uitsluitingsclausule, ook wel ‘anti-schoonzoon clausule’ genoemd. Een dergelijke clausule kan ook worden opgenomen in een testament om zo de erfrechtelijke verkrijging als privé te bestempelen.
Schenking bloot eigendom
In de akte van schenking is het bloot eigendom aan de kinderen toegedeeld, onder voorbehoud van vruchtgebruik voor de ouders. Hierdoor kunnen de ouders tot aan hun overlijden in de woning blijven wonen.
Voor de Franse schenkbelasting geldt een vrijstelling van 100.000 euro per ouder per kind, eens per 15 jaar. Met een totale waarde van 180.000 euro voor de woning, is in het geheel geen schenkbelasting verschuldigd in Frankrijk. Evenmin in Nederland trouwens, omdat de ouders al 25 jaar in Frankrijk wonen.
Zodra de ouders remigreren, valt het vruchtgebruik van de ouders automatisch toe aan de kinderen
Koppige pa
Maar wat als de ouders op enig moment remigreren naar Nederland? Dan herleeft de Nederlandse erfbelasting. In 2010 is artikel 10 van de Nederlandse Successiewet namelijk gewijzigd. Sindsdien geldt dat als bij leven van de ouders een rechtshandeling plaatsvindt, waarbij een vermogensbestanddeel wordt overgedragen en de ouders het genot behouden, bij hun overlijden de waarde van de hele woning wordt belast voor de erfbelasting.
Jan-Frederik zouden we kunnen bestempelen als enigszins koppig. Het type ‘het gaat op mijn manier of het gaat niet door’. Of zoals de Franse notaris het treffend omschreef: ‘Il a la tête dur.’ Zo weigert vader te geloven dat de Franse schenking op enig moment gevolgen zou kunnen hebben voor de Nederlandse erfbelasting.
Geen extra rechtshandeling
Er zijn verschillende oplossingen in deze. In het geval van remigratie kan alsnog het vruchtgebruik worden overdragen aan de kinderen, middels schenking of door koop, zodat ze het vol eigendom hebben. Op die manier kom je niet toe aan het genoemde artikel van de Successiewet. De kans bestaat echter dat men tegen die tijd simpelweg vergeet om dit overdragen uit te voeren. Of wat te denken van de situatie waarbij de ouder niet meer bij machte is om überhaupt te kunnen handelen…
Je zou dit kunnen voorkomen door nu al het vol eigendom te schenken, waarna de ouders de woning van de kinderen huren. Maar zoals gezegd werkt vader alleen mee aan een schenking van het bloot eigendom. De Franse notaris en ik komen tot de volgende oplossing: zodra de ouders remigreren, valt het vruchtgebruik van de ouders automatisch toe aan de kinderen. Op die manier is een extra rechtshandeling na remigratie overbodig.
De kinderen zijn opgelucht en reizen met een goed gevoel én een fles champagne vanwege de goede afloop, af naar Bretagne.
Dit artikel is alleen beschikbaar voor abonnees
Wil je dit artikel lezen? Meld je aan voor een abonnement!
Bekijk abonnementen